Το πανηγύρι "της Παναγιάς της Μόσνας" (Βίντεο)

Εγινε και φέτος στο χωριό μας το πανηγύρι προς τιμήν της «Παναγιάς της Μόσνας». Εκατοντάδες ήταν οι πολίτες ντόπιοι και επισκέπτες που συμμετείχαν σ’ όλη την τελετουργία που ξεκίνησε από την περιφορά του ταύρου στους δρόμους του χωριού μας, ακολούθησε το καθιερωμένο γλέντι στο ομώνυμο εξωκλήσι, με όλη την διαδικασία που το συνοδεύει και ολοκληρώθηκε με διασκέδαση μέχρι τα ξημερώματα του Σαββάτου σε μαγαζιά του χωριού μας.

Το βίντεο που παραθέτουμε είναι πολύ χαρακτηριστικό.


Με την ευκαιρία παραθέτουμε μια σχετική ιστορία που βρήκαμε στο συντροφικό μπλοκ «βαθύ κόκκινο»:

Το «Πανηγύρι της Μόσνας», στην Αγία Παρασκευή, γίνεται προς «τιμή» της ομώνυμης παναγίας και

Διαβάστε περισσότερα...

Πριν κάποια χρόνια

Από ένα καλαίσθητο έντυπο που είχε εκδώσει η τοπική αυτοδιοίκηση του χωριού μας σταχυολογούμε κάποιες φωτογραφίες που θυμίζουν στους μεγαλύτερους σε ηλικία αναγνώστες μας ανθρώπους και γεγονότα του χωριού μας, ενώ δίνουν στους νεωτέρους μια εικόνα για την πρόσφατη και παλαιότερη εικόνα του τόπου μας και των κατοίκων του. Χωρίσαμε τις φωτογραφίες σε ενότητες και ξεκινάμε παρουσιάζοντας χαρακτηριστικά επαγγέλματα που υπήρχαν πριν ελάχιστα χρόνια και τώρα τα περισσότερα έχουν εξαφανιστεί.  Στις φωτογραφίες θα συναντήσουμε ανθρώπους που ιστορίες για αρκετούς απ’ αυτούς διηγούνται μέχρι σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού μας. Για τον «Μπεργάμαλι» που η αγαπημένη του

Διαβάστε περισσότερα...

Στα χρόνια της θύελλας

Το βίντεο που παραθέτουμε είναι απόσπασμα από μια υπέροχη κινηματογραφική ταινία. «Τα χρόνια της θύελλας», που αναφέρεται στην εθνική αντίσταση και στον εμφύλιο πόλεμο.

Με την ευκαιρία να δημοσιεύσουμε ένα χαρακτηριστικό Μυτιληνιό τραγούδι της εποχής:

Του ΙΑΜ, ου ΙΛΑΣ τς η γι ΙΠΟΝ
μας ανοίξαν τα μάτια λοιπόν
τς ότ’ να κάνιτι ρε γκμπαρ,
δε μας βάζιτι σαμάρ,
σ΄τς ικλουγές θα μας βρίτι «απών»

Τς η βασ’λές, του κλουτσάρκου του μλαρ
έ ντου πήρι ακόμα χαμπάρ
τς έστλι τουν Παπαντριγιά
τσι του Σκόμπυ, τ΄κουπριγιά
να μας βάλιν τσινούργιου σαμάρ

Μα ξ΄πάσαν τα μλάρια
Πιτάξαν απ’ τς κατίνις τα σαμάρια

Βρε Γιώργη, βασλέ μας
Για ρίξι πρους την γην κουμμάτ’ του βλέμμας
Του ΙΑΜ, ου ΙΛΑΣ τς η γι ΙΠΟΝ
δείχνειν στράτις τσινούργιουν σκουπών.

Μ΄ ένα νου τσι μια γκαρδιά
ας φουνάξουμι πιδιά:
Ζήτουσαν του ΙΑΜ τς η γι ΙΠΟΝ.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΔΣΕ Λέσβου

Tην Άνοιξη του 1945 μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ένα μεγάλο κύμα τρομοκρατίας σάρωσε το νησί. Το κύμα αυτό ήταν πρωτόγνωρο σε αγριότητα και σκληράδα και κατευθύνονταν από την τοπική Χωροφυλακή (και το 149ο Τάγμα Εθνοφυλάκων) και τις παρακρατικές συμμορίες.

Το 149ο Τάγμα Εθνοφυλακής και ισχυρές δυνάμεις Χωροφυλάκων προχώρησαν άμεσα σε συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, ακόμη και δολοφονίες κομμουνιστών και άλλων δημοκρατικών πολιτών, ενώ παράλληλα άρχισαν το σπάσιμο των γραφείων του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και τις καταστροφές των γραφείων και των τυπογραφείων όλων των εφημερίδων, που πρόσκειταν στην αριστερά. Η "προληπτική" όπως χαρακτηρίστηκε αυτή η επίθεση βρήκε αντιμέτωπο τον οργανωμένο και ανοργάνωτο λαό του νησιού.

Αμέσως οργανώθηκαν μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις, τόσο στην πρωτεύουσα όσο και σε άλλες πόλεις και χωριά, τις οποίες, ωστόσο, οι δυνάμεις του κράτους και του παρακράτους, με την κάλυψη και της δικαστικής εξουσίας, αντιμετώπισαν με νέες συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και βία.

Σκοπός τους, που επετεύχθει και σε μεγάλο βαθμό, ήταν ο διωγμός και η φυλάκιση, με

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Καρσιλαμάς στη Λέσβο

Από το βιβλίο του Δημήτρη Κοφτερού «Ο καρσιλαμάς στη λέσβο» αντιγράφουμε:

Ο Καρσιλαμάς στη Λέσβο

Ο Καρσιλαμάς, το Ζεϊμπέκικο, ο Απτάλικος και ο Αϊντίνικος στη Λέσβο είναι ελεύθεροι χοροί και ουσιαστική χορευτική διαφορά μεταξύ Ζεϊμπέκικου και Καρσιλμά ή Απτάλικου και Αϊντίνικου δεν υπάρχει, αφού και οι τέσσερις κατηγορίες χορών χορεύονται αντικρυστά. Η διαφορά βρίσκεται σύμφωνα με τη γνώμη των μουσικών στη ρυθμική αγωγή, δηλαδή πόσο αργά ή πόσο γρήγορα παίζεται ένα σκοπός.

Με βάση τη ρυθμική αγωγή, τα αργά 9σημα τα ονόμαζαν Ζεϊμπέκικα Βαριά ή Βρακάδικα (τα χόρευαν συνήθως οι γέροι βρακάδες). Απτάλικα ή Λαφριά Ζεϊμπέκικα ονόμαζαν όσα ήταν λίγο πιο γρήγορα απ' τα βαριά, Βρακάδικα Ζεϊμπέκικα. Καρσιλαμάδες έλεγαν όσα παίζονταν πιο γρήγορα απ' τα Απτάλικα, ενώ Αϊντίνικα όσα παίζονταν πιο γρήγορα απ' τους Καρσιλαμάδες.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Π. Ευαγγελινός γράφει για έναν κομμουνιστή ποιητή

Στο βιβλίο του χωριανού μας Πάνου Ευαγγελινού «Σοβαρά και γελοία» συναντούμε μια αναφορά που κάνει σε έναν μεγάλο έλληνα ποιητή, τον Γ. Κοτζιούλα με τον οποίον βρέθηκαν συγκρατούμενοι τα «πέτρινα χρόνια.

Ο Γιώργος Κοτζιούλας γεννήθηκε το 1909 στο χωριό Πλατανούσα Aρτας και πέθανε το 1956 στην Αθήνα.
Από τα πιο γνωστά και πηγαία ποιητικά ταλέντα της χώρας μας, αλλά κι απ' τους πιο βασανισμένους Νεοέλληνες λογοτέχνες, ο Γιώργος Κοτζιούλας ξεκαθάρισε εξαρχής το στόχο της δημιουργίας του κι έμεινε αταλάντευτα πιστός σ' αυτόν ως το τέλος της ζωής του. Μοναδική πηγή έμπνευσης για τον Κοτζιούλα είναι ο λαός, η φτωχολογιά, κάτι που φαίνεται και από τα ποιήματά του αλλά και από την στράτευση του στις γραμμές του ΕΛΑΣ όπου πολέμησε τότε τον κατακτητή.

Αξίζει τον κόπο να παραθέσουμε τι έγραψε ο Πάνος Ευαγγελινός γ’ αυτόν τον κομμουνιστή ποιητή

Διαβάστε περισσότερα...

Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1949

Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1949, δεκατρείς μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού, εξουθενωμένοι από τη βασανιστική πείνα, πήγαν για τροφοδοσία σε ένα ντάμι (καλύβα) στη θέση «Μ'λέλια» (Μυλέλια - Μύλοι), στον κάμπο του Ιππειου, καλεσμένοι από την ιδιοκτήτριά του Ζουλφιέ Χανούμ ή Ελένη Ιορδάνογλου, γνωστή σε όλους σαν «Τσερκέζα».
Η Τσερκέζα, που παρίστανε για καιρό το φίλο και τροφοδότη τους, τους είχε στήσει παγίδα, σε συνεννόηση με το διοικητή της χωροφυλακής Μυτιλήνης Π. Σκούρτη. Ηταν η εποχή που στο νησί οργίαζε η τρομοκρατία και το κυνηγητό σε βάρος των μαχητών του ΔΣ. Στρατός, χωροφυλακή και όλος ο κρατικός μηχανισμός του νησιού είχαν αυστηρές διαταγές να ξεμπερδεύουν γρήγορα με τον αγώνα του ΔΣ στη Λέσβο.

Περιμένοντας τους μαχητές, η Τσερκέζα είχε παγιδεύσει ολόκληρο το σπίτι με δυναμίτη. Το βράδυ της 31ης Δεκέμβρη, οι μαχητές κατέβηκαν στον κάμπο. Σε συμφωνημένο μέρος αντάμωσαν

Διαβάστε περισσότερα...

Εκδήλωση τιμής

Tο 1983 στο χωριό μας έγινε μεγάλη εκδήλωση τιμής της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΚΚΕ, για τους νεκρούς αντάρτες που από την περίοδο του εμφυλίου είχαν παραπετάξει, τα κυβερνητικά στρατεύματα, σε ένα λάκκο έξω από το χωριό.

Στην εκδήλωση διαβάστηκε το μαρτυρολόγιο των 100 και άνω αγωνιστών της Λέσβου, ανάμεσα σε άλλους των ηρωικών μορφών, Κ.Θεοδοσίου, Π. Παρασκευαΐδη, Στ. Αχλιόπιτα, Κ. Πασχαλιά, που έπεσαν στις μάχες με το μοναρχοφασισμό.

Στη συνέχεια ακολούθησε γλέντι με αντάρτικα τραγούδια που έπαιξε ο Βλαδίμηρος Σιαμέτης και συμμετείχαν συγκινημένοι οι ντόπιοι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού.

Διαβάστε περισσότερα...

Χριστούγεννα με αντάρτες του ΔΣΕ στην Λέσβο

Παραμονή Χριστούγεννα. Στο φούντωμά του ο Εμφύλιος Πόλεμος. Τα βουνά γιομάτα αντάρτες. Τα σχολειά κλείσανε στη χώρα, για να κάνουμε χριστουγεννιάτικες γιορτές στα χωριά μας. Το λεωφορείο που 'κανε τη διαδρομή από τη Μυτιλήνη για τα χωριά της Λέσβου ξεκίνησε το μεσημέρι. Γεμάτο με ανθρώπους και φορτωμένη η καρότσα με διάφορα τρόφιμα γιορτινά. Παστουρμάδες, λουκάνικα, σαλάμια, ξηροί καρποί, ούζο, τσιγάρα κι άλλα τέτοια.

Περνούσε ένα μεγάλο πευκοδάσος, το γνωστό Τσαμλίκι, με τις κοκκινόχρωμες αραπόπετρες στη μέση, αιωνόβια πεύκα πυκνοφυτεμένα και κάμποσες πηγές με γάργαρο νερό. Μπόλικες αλεπούδες, λαγοί, σκαντζόχοιροι, φίδια, βατράχια, γεράκια, χελώνες, ποντικονυφίτσες, πέρδικες, κοτσύφια, αγριοπετεινοί. Και κάποια αγριομυρωδικά, φλισκούνι, ρίγανη, θυμάρι, δάφνη, κι αγριόφρουτα, κούμαρα, αγριόμουρα στα ρουμάνια, αγριόχλαδα. Ενας αγνός αγριότοπος που γιομίζει και χορταίνει το μάτι σου πράσινο.

Στο λεωφορείο είχαμε και κάποιους καλλίφωνους, που στη διαδρομή τραγουδούσαν οιστρηλατημένοι, για να περάσει η ώρα καθώς αργοταξιδεύαμε:

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΥΡ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: ΕΝΑΣ ΑΥΤΟΔΙΔΑΚΤΟΣ ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΗΣ

Ο ΚΥΡ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: ΕΝΑΣ ΑΥΤΟΔΙΔΑΚΤΟΣ ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΗΣ, ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΛΕΣΒΟΥ

 

Περνούσα πιτσιρίκι έξω από το παντοπωλείο και θυμάμαι με πόση λαχτάρα κοιτούσα το ράφι, απ΄ όπου μου έκλεινε το μάτι ένα μικρό πλαστικό αυτοκινητάκι.

Ήταν τόσο μικρό, που χανόταν ανάμεσα στα άλλα ψιλοπράγματα.

Μα για τα παιδικά μου μάτια ήταν τεράστιο.

Θυμάμαι ακόμα τον ενθουσιασμό, όταν το πήρα στα χέρια μου, δώρο χριστουγεννιάτικο, της γιαγιάς.

Διαβάστε περισσότερα...

Η "Γιουρθάς"

Στα ζαμάνια που η δικτατορία του Παπαδόπουλου ήταν στα ντουζένια της, στο χωριό μας είχαμε έξι χωροφύλακες που νόμιζαν ότι έχουν πιάσει τον παπά απ’ τα’ αμελέτητα του.

Δυό ήταν οι μπάτσοι που άφησαν ιστορία. Ο πρώτος ήταν μια στέκα αλόρτη που τον λέγαν Χρήστο. Του ‘χε κολλήσει όμως το παρατσούκλι «γ’ ορθάς», κι αυτό γιατί κυνηγούσε τις γυναίκες του χωριού μας που είχαν αλανιάρικες κότες.
Χαλούσε, λέει, την μόστρα του χωριού, να σουλατσάρουν στα καλντερίμια του χωριού μας αδέσποτες οι κότες. Μιλάμε ότι είχε κάλο ο τύπος και δεν κουβαλούσε πιο πολύ μυαλό απ’ του Πουλβέλ. Δεν ήταν κανένας να τον παίρνει σοβαρά.

Ο άλλος μπάτσος που άφησε παρελθόν ήταν ο ενωματάρχης του χωριού μας. Τούτος ήταν μια σαπιοκοιλιά –σαν τον Πάγκαλο ένα πράμα- και πολύ τσιγκούνης. Ούτε στον άγιο νερό δεν έδινε. Πλάκα είχε τα γαλόνια τσι τ’ άβαζε να δλευγν για να περνά μπέικα. Τα΄χει κανουνισμένα ούλα.
Τότε, που λεγ’τει είχαμε πέντε μπιχτσήδης (αγροφύλακες) στο χωριό. Είχε, λοιπόν δωσ’ τσι διαταγές του ο νουματάρχς και τ’ κβαλούσαν οι μπιχτσήδες ζιμπίλια από φρούτα, λαχανικά, ντομάτες τα πάντα. Τα κλέβαν φτοιν απ’ τσι μπαχτέδες τσι τα παγαίναν τα χλαπατσιάζ η γαλονάτη σαπιοκοιλιά.
Τσι τα’ άλλα όμως τα πρεπούμενα τάχει κανουνσμένα ο κουμανταδόρος των χωροφυλάκων. Τη μια

Διαβάστε περισσότερα...

Λαογραφία

 

Διαβάστε περισσότερα...

Παπαχαραλάμπους- Ματζάρης Κώστας

Τόπος Γέννησης: Λέσβος- Αγία Παρασκευή
Έτος Γέννησης: 1895
Έτος Θανάτου: 1984
Λογοτεχνικές Κατηγορίες: Πεζογραφία
Θέατρο - Σενάριο
Μελέτη
Παιδική λογοτεχνία

Βιογραφικό Σημείωμα

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΙΣΤΟΣ (1895-1984)


Ο Κώστας Μάκιστος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κώστα Παπαχαραλάμπους - Ματζάρη) γεννήθηκε στην Αγία Παρασκευή της Λέσβου, γιος του ιερέα Χαράλαμπου Ματζάρη (Παπαχαραλάμπους Ματζάρη) και της Ελένης το γένος Αναγνωστή. Είχε πέντε αδερφές και τρεις αδερφούς. Στη γενέτειρά του τέλειωσε το Δημοτικό και το Σχολαρχείο και στη συνέχεια έφυγε με υποτροφία για σπουδές στο Ιεροδιδασκαλείο Ανατολή της Σάμου. Μετά το τέλος των σπουδών του επέστρεψε στη Λέσβο και εργάστηκε ως δάσκαλος στο

Διαβάστε περισσότερα...

Ιερό της Λέσβου

 Πέντε χιλιόμετρα από το χωριό μας, στη θέση Kλοπεδή, θα συναντήσετε τον αρχαιολογικό χώρο και ερείπια αρχαϊκού - κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για το ναό του Nαπαίου Aπόλλωνα - και κλασικού ναού. Eδώ βρέθηκαν κιονόκρανα με δύο έλικες να ορθώνονται, στηρίζοντας το επιστύλιο κι ένα ανθέμιο ανάμεσά τους. Τον τύπο αυτό του κιονόκρανου οι μελετητές τον ονόμασαν «αιολικό». Tο όνομα αυτό δικαιολογείται από τη γεωγραφική περιοχή όπου βρέθηκαν τα περισσότερα και τυπικότερα δείγματα του είδους.

Ο ναός των «Μέσων»

Σημαντικότατοι είναι οι αρχαιολογικοί χώροι της, καθώς στον κάμπο οι Λέσβιοι λάτρευαν πολλούς

Διαβάστε περισσότερα...

Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου

 Το μουσείο που βρίσκεται στο χωριό μας και "αντικείμενό του είναι η προβολή της βιομηχανικής κληρονομιάς της Λέσβου" δίνοντας "έμφαση στην ελαιουργία και την τεχνολογία γενικότερα".

Φιλοξενείται εκεί που βρισκόταν το παλαιό κοινοτικό ελαιοτριβείο, όπου "έχουν αποκατασταθεί τα αρχιτεκτονικά και μηχανολογικά στοιχεία" στην "ιστορική τους μορφή". Υπάρχουν πλήθος εκθεμάτων και βλέπουμε ιστορικά το πως εξελίχθηκε η επεξεργασία της ελιάς και η παραγωγή λαδιού.

Το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου (ΜΒΕΛ), δημιουργήθηκε από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Τράπεζας Πειραιώς (ΠΙΟΠ), το οποίο έχει και την ευθύνη για τη λειτουργία του.

Δημιουργήθηκε από την ανακαίνιση των κτηριακών εγκαταστάσεων του, η χρήση του οποίου παραχωρήθηκε στο Ίδρυμα από το Δήμο Αγίας Παρασκευής.

Το ΜΒΕΛ ανήκει στο δίκτυο θεματικών τεχνολογικών μουσείων του Π.Ι.Ο.Π. και αποτελεί λογική συνέχεια του Μουσείου της Ελιάς και του Ελληνικού Λαδιού στη Σπάρτη.

Διαβάστε περισσότερα...

Ελαιοτριβείο

Το ελαιοτριβείο "τ' Πλατέλ"

Διαβάστε περισσότερα...

Αλάμπρα

Ενα απ' τα παραδοσιακά καφενεία του χωριού μας

Διαβάστε περισσότερα...

Αρχοντικό

Διαβάστε περισσότερα...

Μνημείο Παλαιοχριστιανική βασιλική Μέσσων

 Μνημείο Παλαιοχριστιανική βασιλική Μέσσων
Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Μέσσου κτίστηκε στη θέση ''Κουκάλα'' ή ''Κοκκάλα'' της περιοχής Μέσσα στην αγροτική περιφέρεια της Αγίας Παρασκευής στη Μυτιλήνη. Βρίσκεται στο μέσο της κεντρικής οδικής αρτηρίας που ενώνει τη Μυτιλήνη με τη Μήθυμνα, σε απόσταση 35 χιλ. από τη Μυτιλήνη. Ο επισκέπτης ακολουθεί ένα αγροτικό χωματόδρομο για 700 περίπου μ. που οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο. Η τοποθεσία οφείλει την ονομασία της στη θέση της, στο κέντρο (μέσο) του νησιού.

Το ιερό του Μέσσου συνδέει την ύπαρξή του με την ανανέωση του Κοινού των Λεσβίων στα 200-197 π.Χ. Οι πρώτες ανασκαφές στο ιερό διενεργήθηκαν από το Γερμανό αρχαιολόγο R. Koldewey και αποκάλυψαν μεγάλο τμήμα του ιωνικού, ψευδοδίπτερου ναού του 4ου αι. π.Χ. Με την πάροδο του χρόνου, ο χώρος σκεπάστηκε από τις προσχώσεις του χειμάρρου Καλάμι.

Οι ανασκαφικές έρευνες στο χώρο αποκάλυψαν την ιστορία του ιερού και των μνημείων του καθώς

Διαβάστε περισσότερα...

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ: ΘΥΜΗΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Προφορική αφήγηση του Νίκου Μαρμαρινού (Γύφτου) στον Δημήτρη Π. Καρατζιτζή, εκπαιδευτικό, πρώην Δήμαρχο και νυν Δημοτικό Σύμβουλο Μανταμάδου.

Ο Νίκος Μαρμαρινός γεννήθηκε στην Νάπη το 1929. Πατέρας του ήταν ο Σταύρος Μαρμαρινός από τον Μανταμάδο.

Με την αφήγησή του αυτή μας μεταφέρει στα χρόνια κείνα τα δύσκολα όταν: η φυλακή, τα βασανιστήρια, οι κακουχίες, και οι ξεφτελισμοί ήταν καθημερινά φαινόμενα για τους κομμουνιστές αλλά και για κάθε τίμιο άνθρωπο. Ο θάνατος παραμόνευε παντού σε κάθε τους βήμα, ήταν τα χρόνια κείνα τα «Πέτρινα Χρόνια», όπως συνηθίζεται να λένε.
Ο ίδιος ο Νίκος Μαρμαρινός εξιστορεί ξεδιπλώνοντας τις θύμησες του στην Καισαριανή.
Ο ίδιος με τα λεγόμενά του ορίζει και τους «τίτλους» των ενοτήτων που ακολουθούν.

α) Τα πρώτα μου βήματα…

Μετά το 1944 άρχισα να καταλαβαίνω ορισμένα πράγματα. Εκεί στους Μουστάκηδες (Μιχαηλάρηδες) που είχαν εφημερίδες και έντυπα διάβαζα. Ο πατέρας μου δεν ήξερε γράμματα, ήταν στο ΕΑΜ αλλά δεν καταλάβαινε και πολλά.
Εγώ είχα την ευκαιρία να διαβάζω, από το δημοτικό ακόμα στην κατοχή, 12-14 χρονών που ήμουνα είχα πάρει όλα τα σχολικά βιβλία στη μάντρα και εκεί με το φως του λυχναριού προσπαθούσα να μάθω γράμματα.

Παρακολουθούσα την ανάγνωση της εφημερίδας, βέβαια την έπαιρνα και εγώ και τη διάβαζα και στο

Διαβάστε περισσότερα...