Μ’ αυτή την πρόταση ξεκινάει μακροσκελέστατη δήλωση των Οικολόγων-Πράσινων που υπογράφει ο Μιχάλης Μπάκας Συντονιστής Λέσβου των Οικολόγων Πράσινων και δημοσιεύεται σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο του νησιού μας.
Δεν τυγχάνει να γνωρίζω τον κύριο αυτό ούτε τι σχέση έχει με την περιοχή των Μέσων που ξέρω λόγω της δουλειάς μου … σαν την παλάμη μου. Αυτός πιθανόν δεν γνωρίζει το άθλιο οδικό δίκτυο που υπάρχει εκεί και για πόσα ατυχήματα κάποιες φορές και με τραγικές συνέπειες είναι υπεύθυνο. Απλώς με βαρύγδουπες εκφράσεις του τύπου «τα δέντρα δεν έχουν μόνο οικολογική αξία, αλλά αποτελούν και κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, πολύ σημαντικής για το νησί μας», εξαπολύει τον καταγγελτικό του λόγο για την κοπή κάποιων πεύκων κατά την εκτέλεση του έργου της βελτίωσης της ΕΟ Μυτιλήνης Καλλονής.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή στεκόμενοι στην ουσία τους. «Η φύση είναι το ανόργανο σώμα του ανθρώπου» έγραφε ο Μαρξ δίνοντας το στίγμα για το ποια έπρεπε να είναι η συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στην φύση.
Όμως εδώ πρέπει να δούμε ποιοι είναι αυτοί που εκφράζουν τις «ευαισθησίες» τους μιλώντας για «ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομίας που χάθηκε οριστικά» κλπ …
Ποιοι δηλαδή είναι οι Οικολόγοι-Πράσινοι που από Μη Κυβερνητική Οργάνωση έγιναν ένα πολιτικό κόμμα δημιούργημα «θερμοκηπίου» που με την στήριξη των αστικών ΜΜΕ κύρια του συγκροτήματος Αλαφούζου, επιζητούν να παίξουν ενεργό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας.
Να ξεκινήσουμε από το δεδομένο ότι η αστική οικολογία έρχεται να κρύψει τις ρίζες του προβλήματος, να διαστρεβλώσει κάθε συζήτηση για τα πραγματικά αίτια του περιβαλλοντικού εγκλήματος και τελικά να συσπειρώσει κάθε ευαισθητοποιημένο και αγανακτισμένο άνθρωπο γύρω από την ψευδαίσθηση ότι το ίδιο το σύστημα εμπεριέχει τις δυνατότητες αντίδρασης, την προοπτική ανάσχεσης και τελικά εξαφάνισης του περιβαλλοντικού εγκλήματος.
Και οι φορείς αυτής της αντίληψης δεν μένουν μόνο στην εξαπάτηση του κόσμου. Κατορθώνουν αυτή τους την «ευαισθησία» να την μεταφράζουν σε πακτωλό χρημάτων.
Η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι πλευρά του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
Δε μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς τέτοιες συνέπειες.
Γι’ αυτό και πραγματικά οικολογική συνείδηση είναι η συνείδηση της κοινωνικής ανατροπής.
Και τέτοιες αντιλήψεις απουσιάζουν εντελώς απ’ το λεξιλόγιο του κόμματος των «Πράσινων Οικολόγων».
Αυτοί λοιπόν, που τώρα τους έπιασε ο πόνος για κάποια πεύκα που κόπηκαν στην περιοχή των Μέσων δεν έχουν ακούσει τίποτα για την εισαγωγή μεταλλαγμένων τροφών στο νησί μας; Δεν τους έπεσε στην αντίληψη η εισαγωγή ζωοτροφών από το εξωτερικό πιθανόν και καρκινογόνων; Εκαναν κάποια παράσταση για την απόλυση συμβασιούχων δασοπυροσβεστών ή έστω για την παντελή έλλειψη πυροσβεστικών ζωνών σε όλο σχεδόν το νησί; Υπάρχει άραγε μέτρο σύγκρισης από τα χιλιάδες στρέμματα δάσους που μπορεί να καταστρέψει μια πυρκαγιά, λόγω του ότι δεν υπάρχει η παραμικρή πολιτική δασοπυρόσβεσης της κυβέρνησης με την κοπή κάποιων πεύκων στα Μέσα που στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να μετατρέπει έναν δρόμο από καρμανιόλα για τους οδηγούς σε ένα υποφερτό οδικό δίκτυο;
Τι είναι τελικά οι Οικολόγοι Πράσινοι; Ενα πολιτικό μόρφωμα χωρίς καμιά παρέμβαση στο γενικότερο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, χωρίς δεσμούς με τις όποιες μαζικές οργανώσεις και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι στην πολιτική κατάσταση που θα προκύψει να πάρουν κάποια καρέκλα υφυπουργείου ή γενικού γραμματέα.
Οι τύποι που ηγούνται αυτού του σχηματισμού έχουν μάθει εδώ και χρόνια να συνεργάζονται με την εξουσία. Να παζαρεύουν παρασκηνιακά και χωρίς πολύ θόρυβο με τις κυβερνήσεις για τα κονδύλια που θα πάρουν οι ΜΚΟ τις οποίες έχουν ιδρύσει και να συνεργάζονται ακόμα και με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, προσφέροντάς τους (με το αζημίωτο, φυσικά) το κοινωνικό άλλοθι που γυρεύουν.
Με μια τεχνοκρατική-διαχειριστική αντίληψη για την πολιτική, συνιστούν την πιο χυδαία έκφραση αστικού ρεφορμισμού.
Εκτός από συμπληρωματική δύναμη του δικομματισμού και δεκανίκι του συστήματος, είναι και ένα επικίνδυνο ρεύμα, καθώς λειτουργούν ως απολυμαντικό του καπιταλισμού για τα συνεχή εγκλήματά του κατά του περιβάλλοντος.
Και στην τελική να αφήσω να μιλήσει ένα πρόσωπο ποιο αρμόδιο από μένα για τον ρόλο των Οικολόγων Πράσινων. Ο ποιητής και συγγραφέας Νάνος Βαλαωρίτης ο οποίος υπήρξε επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας αυτού του πολιτικού μορφώματος στις εκλογές του 2007.
Σε συνέντευξη που είχε δώσει λοιπόν, στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» είχε χαρακτηρίσει τον ευρωβουλευτή των Οικολόγων-Πράσινων, Τρεμόπουλο, «πολιτικάντη» και «υποχείριο των Αμερικανών», «κρατικοδίαιτο επαγγελματία πολιτικό» κλ.π.
Συμπληρώνει μάλιστα ότι: «Η οικολογία πουλάει και ο Μ. Τρεμόπουλος έχει ήδη ζήσει από αυτή. Είχε την ‘Αντιγόνη’, μια ΜΚΟ, που πληρωνόταν από τα υπουργεία. Το ίδιο και η ΜΚΟ του Χρυσόγελου, (σ.σ άλλο στέλεχος των Οικολόγων-Πράσινων) που ήταν στα μέσα και στα έξω με τα υπουργεία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι κρατικοδίαιτοι και συνηθισμένοι σε αυτές τις σχέσεις με την εξουσία. Την ξέρουν πολύ καλά».
Απ' την ίδια συνέντευξη πληροφορούμαστε ότι «Ο κ. Τρεμόπουλος, είναι υποχείριο της πολιτικής των ΗΠΑ. Έχει σταλεί από τον κ. Τζορτζ Σόρος στην Αμερική για να του κάνουν υποτίθεται αυτοπληροφόρηση, αλλά φαντάζομαι και κάποια μικρή πλύση εγκεφάλου, αλλά δεν τη χρειαζόταν καν. Ήταν έτοιμος».
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι όταν η οικολογία μετατρέπεται σε επάγγελμα μεταφράζεται σε πακτωλό χρημάτων από φανερά και μυστικά ταμεία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου