Περί συναίνεσης και πρόωρων εκλογών

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011 ·

«Η πολιτική είναι η ευγενής τέχνη τού να παίρνεις τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις εκστρατείες με λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος ότι θα προστατέψεις τους μεν από τους δε»,

Οσκαρ Ασμέριντζερ.

______________

Για μέρες τώρα διαβάζουμε ότι χρειάζεται συναίνεση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για «εθνικούς λόγους», ενώ τα δημοσιεύματα που μιλούν για πρόωρες εκλογές είναι αλλεπάλληλα. Πιθανόν να σχεδιάζονται πρόωρες εκλογές για να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Με άλλα λόγια τα αρπακτικά του διεθνούς και εγχώριου κεφαλαίου κάνουν σαφές και προετοιμάζουν το έδαφος για πιθανό σχηματισμό κυβέρνησης από το σύνολο των «φιλικών» δυνάμεων του συστήματος, καθώς είναι αδύνατο να αναλάβει να εφαρμόσει στην έκταση που είναι επιθυμητό το πρόγραμμα εξόντωσης του ελληνικού λαού μόνο από ένα κόμμα.

Το βίντεο που παραθέτουμε από την συνέντευξη της γ.γ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, είναι άκρως διαφωτιστικό για την πολιτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην χώρα μας.

Πέρα όμως το ποια πρέπει να είναι η στάση μας όταν στηθούν οι εκλογικές κάλπες –που είναι
αυτονόητη- τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε από όποια κυβέρνηση προκύψει απ’ τις εκλογές; Μήπως να ακριβύνει το γάλα του κτηνοτρόφου ή να αποκτήσει μια ικανοποιητική τιμή το λάδι του ελαιοκαλλιεργητή; Υπάρχει μήπως περίπτωση να φτηνύνουν τα λιπάσματα ή τα φυτοφάρμακα;

Δεν νομίζω ότι πρέπει να έχουμε τέτοιες αυταπάτες. Ο βασικός αγώνας που πρέπει να δώσουμε για να διαμορφώσουμε ταξικές συνειδήσεις για να αντισταθούμε στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι στους δρόμους. Μαζικά και οργανωμένα.
Είναι κάτι παραπάνω από φανερό, ότι οι πολιτικές εξελίξεις στο άμεσο διάστημα θα είναι καταιγιστικές. Το αστικό πολιτικό σύστημα έχει σαπίσει εντελώς και η κυρίαρχη μορφή του, το (δι)κομματικό κατεστημένο, έχουν περιπέσει στην μεγαλύτερη κρίση νομιμοποίησης της ύπαρξής τους μετά τη μεταπολίτευση.
Ακόμα και αστοί αναλυτές το παραδέχονται, ακόμα και οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας –όσες ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς για την εγκυρότητα τους- το απεικονίζουν.

Ετσι λοιπόν οι αστοί βάζουν σε εφαρμογή μια δοκιμασμένη απ’ το παρελθόν μέθοδο που θα λειτουργήσει σαν βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής οργής που προκαλεί η καπιταλιστική επέλαση. Την εναλλαγή του κυβερνητικού θιάσου. Είναι χαρακτηριστικά άρθρα φυλλάδων. Το δημοσιογραφικό όργανο του ΣΕΒ, η «Καθημερινή», κυκλοφορεί με άρθρο «Οι εκλογές ως διέξοδος», ενώ ο Σ. Ψυχάρης από το «Βήμα» τονίζει: «Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν εκλογές».

Τα αστικά επιτελεία γνωρίζουν –δεν χρειάζεται άλλωστε ιδιαίτερη πολιτική αντίληψη για να το διαπιστώσουν- ότι η πολιτική μνημονικής κυβέρνησης-τρόικας έχουν φέρει τον εργαζόμενο λαό να βρίσκεται αντιμέτωπος με τόσο οξυμένα προβλήματα που δεν έχει γνωρίσει τις τελευταίες δεκαετίες. Με την φτώχια να στραγγαλίζει μαζικά τμήματα του πληθυσμού μας, την ανεργία να καλπάζει, την ηθική παρακμή, την κρατική καταστολή. Και όλα αυτά είναι ένα εκρηκτικό μίγμα που αν εκραγεί θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για το αστικό σύστημα.

Το πολιτικό προσωπικό των πλουτοκρατών έχει πλήρη συνείδηση αυτού του γεγονότος, άσχετα τις παπαρολογίες που λέει για μαζική κατανάλωση.(Δεν έχει ξαναγίνει μεταπολιτευτικά δημοσκόπηση που να παρουσιάζει ένα 33% των ερωτώμενων να προκρίνει την επανάσταση σαν λύση που θα αλλάξει ριζικά το πολιτικό σύστημα, όπως αυτή που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας από την τηλεόραση του Σκάι).
Αλλωστε δεν καθορίζουν οι πολιτικάντηδες τις εξελίξεις αλλά τα αφεντικά τα οποία υπηρετούν.

Εχει μπει, λοιπόν, μπροστά το ανακάτεμα της κυβερνητικής τράπουλας. Ασχετα τι λέει ο κατά τύποις πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου –σε συνέντευξη του στο «Εθνος» απέκλεισε πρόωρες εκλογές- η φυλλάδα του Αλαφούζου και το συγκρότημα του ΔΟΛ, λένε τους πραγματικούς σχεδιασμούς που υπάρχουν στα αστικά επιτελεία.

Θέλουν να πιστεύουν ότι οι εκλογές θα λειτουργήσουν σαν αμορτισέρ που θα απορροφήσει την λαϊκή αγανάκτηση και οργή που υπάρχει και το πολιτικό σύστημα, κερδίζοντας χρόνο, θα μπορέσει να διαχειριστεί καλύτερα την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση.

Δεν ξέρω αν θα τους βγουν οι σχεδιασμοί τους. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι οι εκλογικοί συσχετισμοί δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη. Μπορεί να ενδιαφέρουν τα αστικά κόμματα και τους πολιτικάντηδες, για ευνόητους λόγους, όμως η καπιταλιστική επέλαση δεν πρόκειται να ανακοπεί, όποιος κυβερνητικός θίασος και να υπάρξει, όποιος και να είναι ο συσχετισμός των κοινοβουλευτικών κομμάτων.
Το παιχνίδι των εκλογών είναι στημένο και απ' τα πριν ξεπουλημένο, αφού όποιος κυβερνητικός θίασος αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας θα εξακολουθήσει να υπάρχει η κατάσταση που περιέγραφε χτες ο Μενέλαος Γκίβαλος- Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών: «Δεν υπάρχει στην πράξη κυβέρνηση. Υπάρχουν εντεταλμένοι υπάλληλοι-διαχειριστές που υποδύονται τους υπουργούς και εφαρμόζουν τις εντολές της τρόικας, αγωνιζόμενοι να περισώσουν "τιμάριο" της εξουσίας τους».

Εδώ να σημειώσω το εξής: Τα ίδια δημοσιογραφικά φερέφωνα των καπιταλιστών που μέχρι πριν λίγο ξόρκιζαν με κάθε τρόπο τις πρόωρες εκλογές –μπορώ να επικαλεστώ δεκάδες άρθρα, του Παπαχελά, του Παπαδημητρίου, του Πρετεντέρη, του Π. Καψή κ.α- τώρα έκαναν στροφή 180 μοιρών στις θέσεις τους.
Ο λόγος είναι απλός. Σήμερα με την ολόπλευρη νέα επίθεση που έχει εξαπολύσει το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης τρόικας –απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ξεπούλημα της όποιας δημόσιας περιουσίας υπάρχει ακόμα, καινούργια δυσβάσταχτη φοροκαταιγίδα, ισοπέδωση εργασιακών σχέσεων κλπ- και παράλληλα με τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ, ξέρουν ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο που της έχει ανατεθεί.

Πιστεύουν ότι οι εκλογές θα συμβάλουν στην αιματοδότηση του συστήματος που τώρα είναι σε πρωτόγνωρη κρίση. Ότι οι εκλογές θα λειτουργήσουν σαν βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής οργής και αγανάκτησης, ότι θα δημιουργήσουν αυταπάτες σε πλατιά λαϊκά στρώματα ότι ένας άλλος κυβερνητικός θίασος μπορεί να δώσει λύσεις στα πιεστικά προβλήματα της εργατικής τάξης.

Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα. Ναι δυστυχώς σήμερα ταξικό-εργατικό κίνημα δεν υπάρχει στον βαθμό που απαιτούν οι περιστάσεις, γ’ αυτό και μπορούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου να επιτίθενται και να κερδίζουν αφού ουσιαστικός αντίπαλος δεν υπάρχει.

Δυστυχώς εμείς καθόμαστε στον καναπέ του σπιτιού μας έχοντας την αυταπάτη του «κυρίαρχου λαού» -αφού έχουμε την πολυτέλεια να επιλέγουμε τους δυνάστες μας-, και περιοριζόμαστε να ρίχνουμε καναδυό μπινελίκια παρακολουθώντας τους «πολιτικούς ταγούς» στην τηλεόραση και τους χορτάτους δημοσιοκάφρους να μας αναλύουν την πείνα μας.

Θα διαιωνιστεί όμως αυτή η κατάσταση; Είμαι αισιόδοξος και ξέρω ότι είναι ζήτημα χρόνου αυτή η κατάσταση να αναστραφεί και να υπάρξει ΟΡΓΑΝΩΣΗ κι ΑΓΩΝΑΣ με μορφές πάλης που εμείς θα επιλέξουμε μακριά και ενάντια στα κελεύσματα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, έξω και αντίθετα απ’ τις πολιτικές σκοπιμότητες των αστικών κομμάτων.

Τότε όλες οι μεθοδεύσεις πλουτοκρατών και πολιτικού τους προσωπικού που πιστεύουν ότι μπορούν επ’ άπειρον να εξαπατούν και να παραμυθιάζουν τον κόσμο της δουλειάς θα βρεθούν μετέωρες.



Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου


ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ

Η Αγία Παρασκευή βρίσκεται στο κέντρο περίπου της Λέσβου, έχοντας το πλεονέκτημα ενός ικανοποιητικού οδικού δικτύου. Αυτό απαρτίζεται κατά κύριο λόγο από τρεις δρόμους. Ο ένας από αυτούς, ο κύριος, είναι παρακλάδι της Εθνικής Οδού Μυτιλήνης-Σιγρίου. Ο δεύτερος είναι παρακλάδι του δρόμου Καλλονής-Πέτρας, και ο τρίτος του δρόμου Μυτιλήνης-Μανταμάδου. Απέχει τέσσερα χιλιόμετρα από την πλησιέστερη ακτή, τον Κόλπο Καλλονής.

Το χωριό είναι χτισμένο σε λεκανοπέδιο, που περιβάλλεται από χαμηλά βουνά φυτεμένα με ελιές, και μικρούς γυμνούς λόφους. Το σύνολο σχεδόν του οικισμού αποτελείται από αγροτικά και αστικά σπίτια χτισμένα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Λέσβου. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το κτήριο των Εκπαιδευτηρίων, το Δημαρχείο και η Εκκλησία. Στην είσοδο του χωριού υπάρχουν παλιά βιομηχανικά κτήρια, κυρίως ελαιοτριβεία. Ένα από αυτά έχει αναπαλαιωθεί και στεγάζει πρότυπο βιομηχανικό μουσείο, το Μουσείο της Ελιάς.

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΜΑΣ

Το πανηγύρι του Ταύρου

Το πανηγύρι του Ταύρου είναι το σημαντικότερο λαϊκό δρώμενο της κοινότητας Αγίας Παρασκευής Λέσβου και συνδυάζει ποικιλία εκδηλώσεων που διαπλέκονται γύρω από το τελετουργικό της ταυροθυσίας. Το πανάρχαιο αυτό έθιμο αναβίωσε στις αρχές του περασμένου αιώνα και καθιερώθηκε σαν ευλαβική προσφορά μνήμης στον Άγιο Χαράλαμπο, τον προστάτη του Ισναφιού (συντεχνία) των Ζευγάδων.

Το Ισνάφι, που ιδρύθηκε το 1774 γι αν προασπίσει τα συμφέροντα των αγροτών της κοινότητας που περισσότεροι ήταν ζευγάδες, υπήρξε το πρώτο σωματείο στην Αγία Παρασκευή. Όπως αναφέρει η λαϊκή παράδοση, το πανηγύρι τιμά τον Άγιο που στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας έσωσε έναν Αγιοπαρασκευώτη ζευγά, τον Μαλομύτη, που είχε χάσει το ταυρί του στη περιοχή του ξωκλησιού του Αγίου, από τα χέρια του τούρκου λήσταρχου της περιοχής.
Το πανηγύρι καθιερώθηκε να γίνεται χωρίς διακοπή από το Ισνάφι και τα έσοδα του να διατίθενται για το κοινό όφελος των κατοίκων.

Μαζί με τη προσφορά θυσίας του ταύρου (κουρμπάνι) και την λειτουργία στο ξωκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους διεξάγονται ιππικοί αγώνες, και μοιράζεται το κεσκέτσι, το κρέας του ταύρου που βράζει με κρεμμύδια και στάρι σε μεγάλα καζάνι κατά τη διάρκεια της νύχτας, έξω απ’ το ξωκλήσι.

Στις πολυήμερες εκδηλώσεις που γίνονται από Παρασκευή έως και Δευτέρα, στα μέσα Ιουνίου συνήθως, σημαντική θέση κατέχουν οι χοροί και τα τραγούδια καθώς και οι λαϊκές κομπανίες που παίζουν Λεσβιακούς Αγιοπαρασκευώτικους και Μικρασιατικούς σκοπούς.

Το πανηγύρι του Ταύρου που συμπίπτει χρονικά με το μέστωμα της Άνοιξης και την προετοιμασία των αγροτικών εργασιών του θερισμού είναι από τα πιο ενδιαφέροντα τεκμήρια επιβίωσης παγανιστικών λατρευτικών εθίμων και του συνδυασμού τους με τις χριστιανικές λαϊκές παραδόσεις.
Το πανηγύρι του Ταύρου είναι στενά συνυφασμένο με την ζωή και την ιστορία των κατοίκων της Αγίας Παρασκευής.
Αποτελεί το σημαντικότερο κοινωνικό γεγονός του χωριού και είναι αφορμή συνάντησης και επιστροφής στην πατρίδα των απανταχού Αγιοπαρασκευωτών.

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΟ F/B

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ


Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιατους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; ...

...Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του, και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής! Μ' αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του. Και πολλές φορές το καταφέρνουν αυτό και μας πείθουν μάλιστα ότι έτσι είναι όπως τα λένε»...

-Από τον ιστορικό λόγο του Αρη Βελουχιώτη στην Λαμία

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Α.Ο ΔΙΑΓΟΡΑΣ

Α.Ο ΔΙΑΓΟΡΑΣ

ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΟΥ