Οδηγούν σε εξαθλίωση τον εργαζόμενο λαό

Σάββατο 30 Απριλίου 2011 ·

 Το ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση χτύπησε αδυσώπητα τα λαϊκά στρώματα στα αστικά κέντρα το διαπιστώνεις με την πρώτη ματιά ξεφυλλίζοντας μια καθημερινή εφημερίδα. Γυναίκες πωλούν τα νυφικά τους, άνοιξαν «μαγαζιά» που σου βγάζουν χρυσά δόντια αν διαθέτεις και τα αγοράζουν για λίγα ευρώ, βλέπεις συγκλονιστικές φωτογραφίες με ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για οτιδήποτε μπορεί να τους φανεί χρήσιμο.

Υπέθετα, για μια σειρά λόγους, ότι ο λαϊκός πληθυσμός του νησιού μας μπορεί να βρεθεί σε ανέχεια όχι όμως σε εξαθλίωση εξ αιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβερνητική συμμορία του Γ. Παπανδρέου-Τσολάκογλου. Διαψεύστηκα. Το βιοτικό επίπεδο του κόσμου έχει πέσει τόσο πολύ που μας παραπέμπει στις δεκαετίες του ’50 και ’60.
Ισως όχι ακόμα στην επαρχία του νησιού μας. (Ας είναι καλά ο μπαχτσές, οι κοτούλες, οι οικογενειακοί δεσμοί). Στην πόλη της Μυτιλήνης όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Μεταφέρω αποσπάσματα από ένα ρεπορτάζ που έχει η εφημερίδα «Εμπρός» και μας δείχνουν που έχει οδηγηθεί ο εργαζόμενος λαός, τα λαϊκά νοικοκυριά από την ασκούμενη πολιτική της μνημονικής κυβέρνησης του ΓΑΠ.
Μιλάει στην εφημερίδα ο Νίκος Πολυχρόνης, ιδιοκτήτης μπακάλικου στην περιοχή του Συνοικισμού Μυτιλήνης και είναι αποκαλυπτικός για τις τραγικές καταστάσεις που βιώνει ο εργατόκοσμος:  «Παίρνουν μια πατάτα, ένα κρεμμύδι… Ακόμη και το ματσάκι τον μαϊντανό, με ρωτάνε αν γίνεται να το σπάσουν και να πάρουν λιγότερο», λέει, τονίζοντας ότι αρκετοί απ’ τους πελάτες του ακόμα κι αυτά τα αγοράζουν βερεσέ. Παρόμοιες απόψεις διατυπώνουν επώνυμα, στο ίδιο ρεπορτάζ ένας μανάβης και ένας χασάπης.

Στην ίδια εφημερίδα διαβάζουμε επίσης: «Μια ακόμη πρακτική από τα παλιά, έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της στον κόσμο της αγοράς. Ψιλικατζίδικα και περίπτερα, κυρίως συνοικιακά ή σε περιοχές εκτός πόλης, ανοίγουν πακέτα από τσιγάρα και τα πωλούν χύμα, αφού δεν είναι λίγες, όπως φαίνεται, οι τσέπες που δεν μπορούν πλέον να σηκώσουν σε καθημερινή βάση, το κόστος ενός ολόκληρου πακέτου τσιγάρων».

Εκεί κατάντησαν τον λαό μας οι αστικές κυβερνήσεις προς όφελος μιας χούφτας πλουτοκρατών.
Εγινε η μεγαλύτερη ληστεία του λαού μας μεταπολεμικά με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου όπου μια κλίκα λαμόγια έκλεψαν τον ιδρώτα από εκατομμύρια κόσμου χωρίς να πληρώσει κανένας. Λεηλάτησαν την δημόσια περιουσία. Οι μίζες που τσέπωσαν οι αρμόδιοι –και πλήρωσε ο ελληνικός λαός- ασύλληπτες.

«300 εκατ. Ευρώ σε "υποβρύχιες" μίζες με "πράσινο" χρώμα», έγραψε σε πρωτοσέλιδο «καρεδάκι» η φυλλάδα «Ελεύθερος Τύπος».
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αστικού τύπου αυτό πιστοποιείται και από στοιχεία που προέρχονται από τις γερμανικές Αρχές και έχουν αποσταλεί με δικαστική συνδρομή στην Εισαγγελία Πρωτοδικών. Είναι η ιστορία με πρωταγωνιστή τον Τσοχατζόπουλο που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες στις τηλεοράσεις.

Το αποτέλεσμα το ξέρουμε ήδη, από την «διερεύνηση» που υποτίθεται κάνουν στην βουλή. Θα είναι το ίδιο με το σκάνδαλο Βατοπεδίου, Ομολόγων, Ζήμενς κλπ. Το πιο πιθανόν είναι να πέσει, ως συνήθως, ταφόπλακα και σ’ αυτή την ιστορία, αλλά θέλουμε να δώσουμε το μέγεθος της λεηλασίας του ελληνικού λαού, από πολιτικάντηδες και «αρμόδιους».

Ξέρετε το μέγεθος του ποσού των 300 εκατομμυρίων που τσέπωσαν; Να το μεταφράσουμε σε δραχμές για να ..ζαλιστείτε. Είναι  103 δισεκατομμύρια 500 εκατομμύρια δραχμές!!! Κι’ είναι μόνο από μια μίζα. Σκεφτείτε το ολοκληρωτικό μέγεθος της ληστείας που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός. 

Ετσι εξηγείτε και το γεγονός ότι 10.000 έλληνες έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό 650 δισ. ευρώ σύμφωνα με το πρόσφατο αποκαλυπτικό δημοσίευμα της «Καθημερινής».

Βλέπετε δεν τα «φάγαμε όλοι μαζί» που λέει και ο Πάγκαλος. Αυτοί τα έφαγαν και εμείς τα πληρώνουμε. 
Αφού όμως δεν τους ανατρέπουμε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου


ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ

Η Αγία Παρασκευή βρίσκεται στο κέντρο περίπου της Λέσβου, έχοντας το πλεονέκτημα ενός ικανοποιητικού οδικού δικτύου. Αυτό απαρτίζεται κατά κύριο λόγο από τρεις δρόμους. Ο ένας από αυτούς, ο κύριος, είναι παρακλάδι της Εθνικής Οδού Μυτιλήνης-Σιγρίου. Ο δεύτερος είναι παρακλάδι του δρόμου Καλλονής-Πέτρας, και ο τρίτος του δρόμου Μυτιλήνης-Μανταμάδου. Απέχει τέσσερα χιλιόμετρα από την πλησιέστερη ακτή, τον Κόλπο Καλλονής.

Το χωριό είναι χτισμένο σε λεκανοπέδιο, που περιβάλλεται από χαμηλά βουνά φυτεμένα με ελιές, και μικρούς γυμνούς λόφους. Το σύνολο σχεδόν του οικισμού αποτελείται από αγροτικά και αστικά σπίτια χτισμένα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Λέσβου. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το κτήριο των Εκπαιδευτηρίων, το Δημαρχείο και η Εκκλησία. Στην είσοδο του χωριού υπάρχουν παλιά βιομηχανικά κτήρια, κυρίως ελαιοτριβεία. Ένα από αυτά έχει αναπαλαιωθεί και στεγάζει πρότυπο βιομηχανικό μουσείο, το Μουσείο της Ελιάς.

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΜΑΣ

Το πανηγύρι του Ταύρου

Το πανηγύρι του Ταύρου είναι το σημαντικότερο λαϊκό δρώμενο της κοινότητας Αγίας Παρασκευής Λέσβου και συνδυάζει ποικιλία εκδηλώσεων που διαπλέκονται γύρω από το τελετουργικό της ταυροθυσίας. Το πανάρχαιο αυτό έθιμο αναβίωσε στις αρχές του περασμένου αιώνα και καθιερώθηκε σαν ευλαβική προσφορά μνήμης στον Άγιο Χαράλαμπο, τον προστάτη του Ισναφιού (συντεχνία) των Ζευγάδων.

Το Ισνάφι, που ιδρύθηκε το 1774 γι αν προασπίσει τα συμφέροντα των αγροτών της κοινότητας που περισσότεροι ήταν ζευγάδες, υπήρξε το πρώτο σωματείο στην Αγία Παρασκευή. Όπως αναφέρει η λαϊκή παράδοση, το πανηγύρι τιμά τον Άγιο που στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας έσωσε έναν Αγιοπαρασκευώτη ζευγά, τον Μαλομύτη, που είχε χάσει το ταυρί του στη περιοχή του ξωκλησιού του Αγίου, από τα χέρια του τούρκου λήσταρχου της περιοχής.
Το πανηγύρι καθιερώθηκε να γίνεται χωρίς διακοπή από το Ισνάφι και τα έσοδα του να διατίθενται για το κοινό όφελος των κατοίκων.

Μαζί με τη προσφορά θυσίας του ταύρου (κουρμπάνι) και την λειτουργία στο ξωκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους διεξάγονται ιππικοί αγώνες, και μοιράζεται το κεσκέτσι, το κρέας του ταύρου που βράζει με κρεμμύδια και στάρι σε μεγάλα καζάνι κατά τη διάρκεια της νύχτας, έξω απ’ το ξωκλήσι.

Στις πολυήμερες εκδηλώσεις που γίνονται από Παρασκευή έως και Δευτέρα, στα μέσα Ιουνίου συνήθως, σημαντική θέση κατέχουν οι χοροί και τα τραγούδια καθώς και οι λαϊκές κομπανίες που παίζουν Λεσβιακούς Αγιοπαρασκευώτικους και Μικρασιατικούς σκοπούς.

Το πανηγύρι του Ταύρου που συμπίπτει χρονικά με το μέστωμα της Άνοιξης και την προετοιμασία των αγροτικών εργασιών του θερισμού είναι από τα πιο ενδιαφέροντα τεκμήρια επιβίωσης παγανιστικών λατρευτικών εθίμων και του συνδυασμού τους με τις χριστιανικές λαϊκές παραδόσεις.
Το πανηγύρι του Ταύρου είναι στενά συνυφασμένο με την ζωή και την ιστορία των κατοίκων της Αγίας Παρασκευής.
Αποτελεί το σημαντικότερο κοινωνικό γεγονός του χωριού και είναι αφορμή συνάντησης και επιστροφής στην πατρίδα των απανταχού Αγιοπαρασκευωτών.

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΟ F/B

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ


Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιατους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; ...

...Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του, και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής! Μ' αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του. Και πολλές φορές το καταφέρνουν αυτό και μας πείθουν μάλιστα ότι έτσι είναι όπως τα λένε»...

-Από τον ιστορικό λόγο του Αρη Βελουχιώτη στην Λαμία

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Α.Ο ΔΙΑΓΟΡΑΣ

Α.Ο ΔΙΑΓΟΡΑΣ

ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΟΥ